Bieguny magnesy "enes" N-S magnesów neodymowych

Magnesy neodymowe posiadają dwoma biegunami: północnym oraz południowym. Posiadają również właściwości magnetyczne, generując pole magnetyczne, które przyciąga inne obiekty metalowe lub inny magnes neodymowy o przeciwnym biegunie. Zestawienie bieguna północnego (N) i południowego (S) na jednym magnesie tworzy dipol magnetyczny, odpowiedzialny za przyciąganie przedmiotów metalowych oraz wzajemne odpychanie magnesów, w zależności od kierunku ich przyłożenia. Zetknięcie magnesu neodymowego biegunem N do S wywoła ich przyciągnięcie, natomiast w przeciwnym układzie biegunów nastąpi odpychanie z pełną siłą magnetyczną.

Najlepszym sposobem na oznaczenie biegunów magnesu jest użycie standardowo przyjętych kolorów: niebieskiego dla bieguna N (północnego) oraz czerwonego dla bieguna S (południowego). Neodymowy magnes jest jednym z najsilniejszych magnesów dostępnych na rynku pod względem oddziaływania magnetycznego na inne przedmioty.

Magnesy neodymowe posiadają, podobnie jak inne magnesy znane na ziemi, dwa bieguny o oznaczeniu N i S. Magnesy dwubiegunowe są najbardziej znanymi i powszechnie stosowanymi magnesami na ziemi. Istnieją jednak również magnesy wielobiegunowe o różnorodnym zastosowaniu, które stosuje się w różnych branżach np. jako elastyczne magnesy na lodówkę czy różnego rodzaju sprzęgła magnetyczne. Magnesy wielobiegunowe znalazły również zastosowanie przy produkcji silników elektrycznych o bardziej złożonej budowie. Tak zwane dielektro-magnesy są rodzajem magnesów, które posiadają bieguny rozchodzące się we wszystkich kierunkach. Tego typu magnesy uzyskuje się poprzez metodę prasowania sproszkowanego materiału w polu magnetycznym w wyższej temperaturze lub poprzez wtryskiwanie materiału do wybranej formy, na którą w tym samym czasie oddziałuje pole magnetyczne.

Istnieje również teoria istnienia magnesów jednobiegunowych. Jak do tej pory nie udało się odnaleźć tego typu magnesu jednobiegunowego na ziemi. Tego typu magnes elementarny, zwany przez naukowców magnonem, ma podobno występować w kosmosie i czeka na odkrycie. Ta teoria nie została jednak potwierdzona.

Niestety, podzielenie jednego magnesu na dwie części skutkuje powstaniem dwóch odrębnych magnesów dwubiegunowych. Taki sam efekt zaobserwujemy, jeśli dalsze rozcięcie tych magnesów dokonamy na równe części. Ostatecznie otrzymamy cztery magnesy dwubiegunowe.

Bieguny magnetyczne, zwane "enes" i zapisywane jako "ns", są punktami w magnesie, gdzie intensywność pola magnetycznego osiąga swoje maksimum.
Oznaczenie N reprezentuje biegun północny magnesu, podczas gdy S odpowiada biegunowi południowemu każdego magnesu. Jeśli do magnesu neodymowego przyłoży się drugi magnes tymi samymi biegunami, dojdzie do odrzucenia. Natomiast złączenie magnesów przeciwnymi biegunami powoduje przyciąganiem.

Już w starożytności zauważono pewną interesującą regułę - niektóre obiekty przyciągają inne przedmioty. Z uwagi na materiał, z jakiego wykonany jest dany przedmiot, magnes przyciąga wszystkie obiekty wykonane z żelaza lub stopu metali z rodziny ziem rzadkich, które reagują na pole magnetyczne.

Dodatkowo, odnotowano, że każdy przedmiot wykonany z żelaza może zyskać dodatkowe właściwości magnetyczne, gdy znajdzie się w obrębie silnego magnesu. Jednak nie będą zyskiwać trwale właściwości magnetycznych, chyba że będą wystawione na długotrwałe działanie silnego pola magnetycznego.

W ten sposób można stworzyć na przykład silny magnes neodymowy.