Magnetyczne chwytaki z rozłączanym polem magnetycznym

Odpowiednie krzywe wydajności uwzględniające grubość podnoszonych elementów znajdują się na obudowie każdego uchwytu. Ze względów bezpieczeństwa każdorazowo przed rozpoczęciem pracy, należy skonsultować się z podanymi danymi.

Udźwig chwytaków zależy również od wielkości szczeliny powietrznej, tworzącej się pomiędzy podnoszonym elementem, a powierzchnią urządzenia. Szczelina tworzy się pomiędzy podnoszonym elementem, a nabiegunnikami chwytaka. Wydajność udźwigu spada dla wszystkich elementów, dla których parametr chropowatości powierzchni ładunku Ra jest większy niż 6,3 mm - czyli dla większości przedmiotów, poza tymi posiadającymi dokładnie wyszlifowane i bardzo czyste powierzchnie. Dla wszystkich innych elementów należy uwzględnić występowanie szczeliny powietrznej, przyjmując na przykład:

1. dla powierzchni po walcowaniu (zardzewiałych) - 0,1-0,3 mm,
2. dla powierzchni porowatych i nierównych szacunkowo 0,3-0,5 mm.
   Dla każdego modelu uchwytu podajemy parametr udźwigu w zależności od grubości stali i wielkości szczeliny powietrznej.

Odpowiednie krzywe wydajności uwzględniające szczelinę powietrzną znajdują się na obudowie każdego uchwytu. Ze względów bezpieczeństwa każdorazowo przed rozpoczęciem pracy, należy skonsultować się z podanymi danymi.

Udźwig uchwytu może być osłabiony poprzez podwyższoną temperaturę elementu i otoczenia. Niedopuszczalne jest podnoszenie elementów o temperaturze wyższej niż praca w środowisku o temperaturze otoczenia wyższej niż 80^oC.

Bardzo istotnym parametrem wpływającym na udźwig uchwytu jest materiał, z którego wykonano podnoszony element. Poszczególne materiały ferromagnetyczne mają różne właściwości magnetyczne, a zatem różnie oddziałują z magnesem. Siła z jaką działa to oddziaływanie (siła przyciągania), zależy od struktury i składu chemicznego materiału. Czyste żelazo przyciągane jest oczywiście najsilniej, materiały z niewielkimi domieszkami, takie jak stale węglowe, nieco słabiej zaś żeliwa zdecydowanie słabiej. Generalną zasadą jest, że im więcej żelaza w materiale, tym udźwig uchwytu jest większy. Przykładowo dla stali niskowęglowych współczynnik wydajności wynosi 0,95, dla stali wysokowęglowych - 0,90, dla stali niskostopowych - 0,75 a dla żeliwa 0,50.

* należy pamiętać, że wartości podane w tabeli dla danego materiału podlegają modyfikacjom ze względu na grubość elementu, jakość powierzchni, kształt, temperaturę opisane wyżej.